
استارت آپ کلمهای است که این روزها
زیاد به گوش می خورد . رسانهها مرتب از استارت آپ ها و لزوم حمایت از آنها برای
ایجاد توسعه اقتصادی سخن میگویند. ولی برای خیلیها مفهوم و معنی استارت آپ مشخص
نیست ؟ آیا استارت آپ به معنی راه اندازی یک کار جدید است ؟ آیا به معنی ایجاد یک
کسب و کار با تلفن موبایل است ؟ آیا استارت آپ به معنی تولید یک محصول با تکنولوژی
پیشرفته است ؟ در این مقاله کوتاه می کوشیم تا مفهوم استارت آپ را تا حدی روشن
سازیم .
برای شروع فرض کنید که شما دنبال یک
شغل میگردید . چه گزینههایی پیش رو دارید؟نخستین گزینه آن است که به استخدام یک
شرکت یا کارگاه یا اداره درآیید و حقوق بگیر شوید. در این حال شما راه کارگری یا
کارمندی را برگزیده اید . یک درآمد اندک ولی ثابت و مطمئن . راه دوم آن است که یک
کسب و کار شخصی راه بیاندازید . یک رستوران ، یک مغازه لباس فروشی ، یک کارگاه
تولیدی ، یک نانوایی یا یکی از همین مشاغل
موجود و آشنا را راه اندازی کنید و خودتان کارفرما باشید . راه سوم ، کارآفرینی و
ایجاد یک استارت آپ است . در استارت آپ نیز شما یک کار تازه را شروع می کنید (
استارت آپ به معنی آغاز کردن است ) اما کاری را که شروع میکنید یک کار معمول و
شناخته شده نیست و با ریسک زیاد مواجه است
. مثلاً تاسیس یک نانوایی ، استارت آپ
نیست اما تحویل تلفنی نان درب منزل با تماس تلفنی ، یک استارت آپ است زیرا هم کار جدیدی
است و هم مشخص نیست که موفق شود.
افرادی دنبال استارت آپ میروند که
برای نیازهای مردم یک راه حل یا یک محصول
یا یک خدمت جدید ارائه میکنند. اغلب استارت آپیها افرادی مخترع و خلاقند که میخواهند
از ایده و اختراع خود پول دربیاورند. اما همیشه ارائه یک چیز نو به جامعه با مخاطرۀ
عدم پذیرش مواجه است . به همین دلیل بسیاری از استارت آپها با شکست مواجه میشوند.
از آنجا که بسیاری از استارتآپهای
نوین در جهان و ایران مبتنی بر تکنولوژی الکترونیک و مخابرات از جمله اینترنت و موبایل
هستند ، این شبهه ایجاد شده که استارتآپ الزاماً باید ربطی به اینترنت یا موبایل
داشته باشد اما اینطور نیست . اگر کسی کود نانو تولید کند و به بازار عرضه نماید ،
او نیز یک استارت آپ راه انداخته است .
ضرب المثلی معروف هست که میگوید :
آنها که پول دارند،ایده ندارند و آنها که ایده دارند،پول ندارند. یکی از مشکلات
اصلی کسانی که استارتآپ راه اندازی میکنند ، تامین سرمایه اولیه است . از آنجا
که کار استارت آپ با ریسک بالا مواجه است ، معمولا سرمایهگذاران رسمی کمتر تمایل به
سرمایهگذاری در این زمینه دارند . لذا دولتها
معمولا صندوقهای ویژه ای برای وام دادن به شرکت های دانشبنیان و استارتآپها
در نظر می گیرند تا از رشد این شرکت ها حمایت کنند.همچنین شهرکهای علم و فناوری
را تاسیس میکنند تا از شرکت های نوپا در سالهای اولیه حمایتهای مدیریتی وهزینه
ای کنند .
چرا دولتها میکوشند تا از استارتآپها
حمایت کنند؟ پاسخ واضح است : زیرا توسعه اقتصادی در قرن حاضر و قرن های آتی بر اساس فعالیت شرکتهای استارتآپ است .
گوگل ، مایکروسافت ، علی بابا، آمازون ، و صدها شرکت بزرگ که ثروت و درآمد هر
کدامشان از درآمد نفتی کشور ما ( در روزهای غیر تحریم) بیشتر است ، و یا استارت آپ
های موفق داخلی نظیر اسنپ و دیجی کالا همگی استارت آپهای کوچکی بودند که موفق
شدند.موسسان استارتآپها افرادی هستند که
نیازهای جامعه را شناسایی میکنند و برای رفع آنها راهی جدید ارائه مینمایند که
در نهایت تبدیل به یک شرکت ، ثروت ، اشتغال و بهبود زندگی میشود. فرض کنید کشور
ما در حوزه نفت دارای دهها استارتآپ بود که نفت خام را به محصولاتی با ارزش
افزوده بالا تبدیل میکردند . در آنصورت آیا تحریمهای نفتی خللی در اقتصاد وارد
میکرد؟ قطعا خیر .
وظیفه جامعه حمایت از افراد مبتکر ،
شجاع و ریسکپذیری است که جرات گام گذاشتن در عرصههای جدید و قبول شکست و پیروزی
را دارند. این افراد باید بتوانند از راه خلاقیت خود درآمد کسب کنند و متقابلاً به
جامعه رفاه و آسایش تقدیم کنند.
تهیه و تنظیم: دکتر سعید بهشتی